استراتژی‌های بسته‌بندی پایدار: نگاهی فراتر از سطح ظاهری
کاغذ اغلب به‌عنوان جایگزینی بهتر برای پلاستیک در بسته‌بندی معرفی می‌شود، اما این دیدگاه، اثرات پیچیده آن بر اکوسیستم را نادیده می‌گیرد.
این باور رایج شده که بسته‌بندی‌های کاغذی همیشه از پلاستیک بهتر هستند. قوانینی نیز در حال ظهور هستند که این دیدگاه را تقویت می‌کنند. به‌عنوان مثال، ایالت کالیفرنیا اخیراً سیاست‌هایی برای گسترش ممنوعیت کیسه‌های پلاستیکی یک‌بارمصرف تصویب کرده است. همچنین دولت بایدن در ژوئیه، استراتژی خود برای مقابله با آلودگی پلاستیک و حذف تدریجی پلاستیک‌های یک‌بارمصرف در عملیات دولتی را اعلام کرد.
متأسفانه، بسیاری از این سیاست‌ها دیدگاهی ساده‌نگر به یک سیستم پیچیده زیست‌محیطی دارند و در نتیجه، تقاضا برای مواد جایگزین را افزایش می‌دهند که خود نیز بارهای زیست‌محیطی دارند. برای مقابله مؤثر با این ممنوعیت‌ها، پیشنهاد می‌شود استفاده از کاغذ بکر نیز مشمول هزینه شود.
اثرات زیست‌محیطی کیسه‌های پلاستیکی و کاغذی
کیسه‌های پلاستیکی یک‌بارمصرف، برای اقیانوس‌ها و حیات‌وحش مضر هستند و کاهش مصرف بسته‌بندی‌های حاصل از سوخت‌های فسیلی ضروری است. ممنوعیت کیسه‌های پلاستیکی می‌تواند گامی مؤثر باشد، اما مسائل زیست‌محیطی به‌طور پیچیده‌ای به هم مرتبط‌اند و نمی‌توان بدون توجه به تمام جنبه‌ها، پیشرفت پایداری داشت.
نگاهی جامع به چرخه عمر مواد
سیاست‌ها معمولاً بر پایان چرخه عمر بسته‌بندی تمرکز دارند، اما تأثیرات زیست‌محیطی عمدتاً در مراحل اولیه رخ می‌دهد (بیش از 85%). ممنوعیت یک ماده خاص، تقاضا برای مواد دیگر را افزایش می‌دهد. برندها اغلب به کاغذ روی می‌آورند، اما این انتخاب نیز چالش‌های زیست‌محیطی خود را دارد.
مصرف کاغذ و تأثیر بر جنگل‌ها
سالانه سه میلیارد درخت برای تولید بسته‌بندی‌های کاغذی قطع می‌شود. این معادل پاکسازی مساحتی تقریباً به‌اندازه کشور آلمان است. با توجه به افزایش جهانی نرخ جنگل‌زدایی، حفظ جنگل‌های اولیه یکی از بهترین و مقرون‌به‌صرفه‌ترین استراتژی‌ها برای مقابله با تغییرات اقلیمی است.
راه‌حل‌ها: کاهش وابستگی به منابع بکر
اگرچه نمی‌توان استفاده از کاغذ بکر را کاملاً متوقف کرد، اما باید با استفاده حداکثری از کاغذ بازیافتی و تنوع‌بخشی به منابع تولید الیاف کاغذ، وابستگی به درختان را کاهش داد. اعمال هزینه بر استفاده از کاغذ بکر می‌تواند برندها را به سمت افزایش محتوای بازیافتی، خصوصاً از نوع پسامصرفی (PCW)، هدایت کند. همچنین، مواد نوآورانه‌ای مانند ضایعات کشاورزی، کتان، کنف، و میسکانتوس می‌توانند جایگزین‌های موثری باشند.
فراتر از نوآوری در مواد
راهکارها محدود به مواد جدید نیستند. مدل‌های مسئولانه استفاده مجدد و پرکردن مجدد نیز می‌توانند فشار بر مواد خام را کاهش دهند. این مدل‌ها باید تأثیرات مثبت زیست‌محیطی مشخصی داشته باشند و از یک طرح بازاریابی صرف فراتر بروند.
سیاست‌های جامع‌تر برای تأثیر واقعی
قوانینی که تنها بر حذف یک ماده تمرکز دارند و نوآوری‌های مثبت را تشویق نمی‌کنند، ناکافی‌اند. تشویق به افزایش استفاده از محتوای بازیافتی، مانند الزام 40 درصد محتوای بازیافتی در کیسه‌های کاغذی در کالیفرنیا، گامی مثبت است، اما کافی نیست.
افزایش بهره‌گیری از مواد بازیافتی، استفاده از منابع نوآورانه مانند جلبک‌ها و ضایعات کشاورزی، و ارزیابی جامع چرخه عمر بسته‌بندی‌ها می‌تواند زمینه‌ساز آینده‌ای پایدارتر شود. سیاست‌گذاران باید دیدگاهی سیستماتیک اتخاذ کرده و پیامدهای استفاده از مواد جایگزین را به‌دقت بررسی کنند.
در مورد سیاست‌های موجود، نظیر ممنوعیت کیسه‌های پلاستیکی، پیشنهاد می‌شود برای استفاده از کاغذ بکر نیز هزینه‌هایی در نظر گرفته شود. جنگل‌های اولیه یکی از ارزشمندترین ابزارهای ما برای مقابله با تغییرات اقلیمی هستند و باید با آن‌ها مسئولانه برخورد کنیم.
نویسنده خبر: لیدا عظیمی
لینک خبر:
بدون دیدگاه